Do dwóch poniższych wpisów Gienka.
Związek dwojga ludzi wynika z uczucia i powinien opierac się na wzajemnym zaufaniu. To baza która daje trwałość i całą resztę.
Pary ktore nie mogą mieć dzieci a bardzo ich pragną zazwyczaj znajdują rozwiązanie tego problemu.

[COLOR=red]bende mial w przyszlosci dziewczyne mowic jej o zespole 47XXY zadna dziewczyna tego nie zakceptuje ze nie bendzie mogla miec zemna dzieci co mam robic? pomocy

[SIZE=1][COLOR=red] witam mam zespol k i mam dziewczyne mam zamiar sie zenic niewiem czy jej powidziec o zespol zeby mnie niezostawila47XXY a ona bardzo chce miec dzieci wieze ze mnie zostawwwi co mam robic?

3) Jako kobiecie - byłoby mi bardzo łatwo polubić Twoje ciało, gorzej z niechęcią do seksu, w partnerskim związku to mógłby być większy problem ;-)

A dzieci? Ile jest kobiet, które już mają dzieci...

Wszystko jeszcze przed Tobą, nie chowaj się tylko przed światem, bo żeby świat Cię polubił, musi Cię poznać.

Głowa do góry, przesyłam bardzo ciepłe, najlepsze życzenia,
E.

2) Radzę zrobić zabieg na stulejkę i brać hormony męskie w tabletkach. A także podjąć pracę w wolontariacie, wyjść do ludzi, którzy mają większe problemy od Twoich. To może pomóc Ci złapać dystans do Twojej choroby, może sprawić, że nie będziesz mieć czasu na rozmyślania nad sobą - no i może to być miejsce, gdzie spotkasz ludzi wrażliwszych niż inni - właśnie takich, którzy na pewno łatwo zaakceptują Twoje ciało takim, jakie jest.

1) Bardzo dziękuję za Twoją historię, pierwszy raz słyszę o tej chorobie.

Cóż, życie z nią jest na pewno wyzwaniem w naszym normalizowanym świecie... Ale nie daj się wpędzić w paranoję, Twoje ciało jest może i inne od innych - ale wygląda estetycznie i ładnie.

Może kiedyś spotkasz kogoś, przed kim będziesz mógł się otworzyć na 100% i kto pokocha Twoje ciało takim, jakie jest. Pamiętaj, że żeby dostać - trzeba najpierw coś innym dawać.

Ja też urodziłem się z z.K. Jestem osobą homoseksualną, może to "niepopularne", ale wydaje mi się, że w moim przypadku jest to ściśle powiązane. Jeżeli ktoś ma coś do powiedzenia w tej sprawie, to proszę o kontakt

Pozdrawiam mam nadzieję że wyrzucenie z siebie tego wszystkiego pomogło Ci, ze lepiej się czujesz psychicznie i w końcu możesz podejść bardziej na luzie do rzeczywistości , niech Twoja choroba nie odbiera Ci radości życia nie pozwól na to !!!! Życzę dużo optymizmu , determinacji i siły .

Witaj. Ja mam 19 lat i też mam tego nieszczęsnego ZK. Wszystko co opisywałeś jest równoważne z moimi problemami. Cieszę się, że mogłem poczytać o kimś podobnym do mnie. Pomogła mi ta strona, ponieważ do czasu myślałem, że to tylko ja to mam. Łatwo mówić, ale wstydzę się zacząć leczenie. Pozdrawiam Cię. Jak sobie teraz w życiu radzisz z tą chorobą ? Ciekawi mnie to bardzo. Opisz coś jeszcze jak Ci się z tym żyje. Pozdrawiam.

Moja historia jest bardzo podobna do twojej. Przez wiele lat nie wiedzialem co mi właściwie jest. Mam 28 lat i dopiero rok temu trafilem do wlaściwego lekarz, który zajął się mną na poważnie. Niestety czasu nie da się odwrócić. Leczenie nie przynosi takich efektów jakbym oczekiwał. Pozdrawiam